มนุษย์จะอยู่กันอย่างอิสระไม่ได้ต้องมีการปกครองและควบคุมไม่งั้นสังคมมนุษย์จะดำรงอยู่ต่อไปไม่ได้บนโลกใบนี้

5 ปัญหาใหญ่ที่มนุษย์ต้องเผชิญ

1. อาหารจากแหล่งธรรมชาติไม่พอกิน

2. โรคระบาดร้ายแรงที่รักษาไม่ได้

3. สติปัญญาจะถูกลดทอนลงจนถึงระดับโง่ถาวร

4. สงครามระหว่างประเทศและสงครามกลางเมือง

5. ภัยพิบัติทางธรรมชาติขนาดใหญ่ที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติและการทำลายล้างของมนุษย์

มนุษย์จะอยู่กันอย่างอิสระไม่ได้ต้องมีการปกครองและควบคุมไม่งั้นสังคมมนุษย์จะดำรงอยู่ต่อไปไม่ได้บนโลกใบนี้ภายใต้สภาวะการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติทั้งที่เกิดจากฝีมือมนุษย์และจากธรรมชาติเอง เช่น ภาวะโลกร้อน ภัยแล้งทั่วโลก น้ำแข็งขั้วโลกละลาย ภัยหนาวแบบสุดขั้ว ภัยจากสงครามระหว่างมนุษย์ด้วยเอง เมื่อหลายหมื่นปีก่อนโลกมีจำนวนประชากรมนุษย์อยู่เพียง 5 ล้านคน แต่ภายใน 20 ปีข้างหน้าโลกจะมีมนุษย์อยู่ราว 10,000 ล้านคน มนุษย์เรากำลังเผชิญกับวิกฤติขาดแคลนอาหารเพราะหลายปีที่ผ่านมาประชากรก็เพิ่มมากขึ้นจำนวนคนที่ไม่มีอาหารก็เพิ่มมากขึ้น 11.3%  ของประชากร หรือ ประมาณ 805 ล้านคน ไม่มีอาหารเพียงพอในชีวิตประจำวัน 526 ล้านคน คือ คนเอเชียเหมือนเราภายในปี  ค.ศ. 2050 คาดว่าจะมีประมาณ 2 พันล้านคนในโลกที่จะไม่มีอาหารกิน แล้ววิธีรับมือกับวิกฤติเพื่อลดความหิวโหยของมนุษย์ไม่ให้เกิดภาวะขาดแคลนอาหาร ความยากจนนำไปสู่ความอดอยาก ยังคงมีคนนับพันล้านที่อยู่ได้ด้วยเงินน้อย  กว่า 1.25 ดอลลาร์ต่อวันเกษตรกรบางคนไม่สามารถแม้แต่จะซื้ออาหารที่เป็นผลิตผลของตัวเอง โดยในประเทศกำลังพัฒนาค่าอาหารอาจสูงถึง 50% ของรายได้ สหประชาชาติระบุว่า คนทั่วโลกราว 1 ใน 9 คน ไม่มีอาหารกินเพียงพอที่จะทำ  ให้มีชีวิตอยู่อย่างมีสุขภาพดีและกระฉับกระเฉง

แม้สหประชาชาติจะมี ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน

ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนนี้เป็นมาตรฐานร่วมกันแห่งความสำเร็จสำหรับประชาชนทั้งมวลและประชาชาติทั้งหลาย เพื่อจุดมุ่งหมายที่ว่าปัจเจกบุคคลทุกคน และทุกส่วนของสังคม โดยการคำนึงถึงปฏิญญานี้เป็นเนืองนิตย์ จะมุ่งมั่นส่งเสริมการเคารพสิทธิ และอิสรภาพเหล่านี้ ด้วยการสอนและการศึกษา และให้มีการยอมรับและยึดถือโดยสากลอย่างมีประสิทธิผล ด้วยมาตรการอันก้าวหน้าในประเทศและระหว่างประเทศ ทั้งในบรรดาประชาชนของรัฐสมาชิกด้วยกันเอง และในบรรดาประชาชนของดินแดนที่อยู่ใต้เขตอำนาจแห่งรัฐนั้น

1.ทุกคนเกิดมาเท่าเทียม

มนุษย์ทั้งปวงเกิดมามีอิสระและเสมอภาคกันในศักดิ์ศรี และสิทธิ ต่างในตนมีเหตุผลและมโนธรรม และควรปฏิบัติต่อกันด้วยจิตวิญญาณแห่งภราดรภาพ

2.ไม่แบ่งแยก

ทุกคนย่อมมีสิทธิและอิสรภาพทั้งปวงตามที่กำหนดไว้ในปฏิญญานี้ โดยปราศจากการแบ่งแยกไม่ว่าชนิดใดอาทิเชื้อชาติ ผิว เพศ ภาษา ศาสนาความคิดเห็นทางการเมือง หรือทางอื่นพื้นเพทางชาติหรือสังคม ทรัพย์สิน กำเนิดหรือสถานะอื่นนอกเหนือจากนี้จะไม่มีการแบ่งแยกใดบนพื้นฐานของสถานะทางการเมือง ทางกฎหมาย หรือทางการระหว่างประเทศของประเทศหรือดินแดนที่บุคคลสังกัดไม่ว่าดินแดนนี้จะเป็นเอกราชอยู่ในความพิทักษ์มิได้ปกครองตนเองหรืออยู่ภายใต้การจำกัดอธิปไตยอื่นใด

3.สิทธิในการมีชีวิต

ทุกคนมีสิทธิในการมีชีวิต เสรีภาพ และความมั่นคงแห่งบุคคล

4.ไม่ตกเป็นทาส

บุคคลใดจะตกอยู่ในความเป็นทาสหรือสภาวะจำยอมไม่ได้ ทั้งนี้ห้ามความเป็นทาสและการค้าทาสทุกรูปแบบ

5.ไม่ถูกทรมาน

บุคคลใดจะถูกกระทำการทรมาน หรือการปฏิบัติ หรือการลงโทษที่โหดร้ายไร้มนุษยธรรม หรือย่ำยีศักดิ์ศรีไม่ได้

6.ได้รับการคุ้มครองทางกฎหมาย

ทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับการยอมรับทุกแห่งหน ว่าเป็นบุคคลตามกฎหมาย

7.เท่าเทียมกันตามกฎหมาย

ทุกคนเสมอภาคกันตามกฎหมายและมีสิทธิที่จะได้รับความคุ้มครองของกฎหมายอย่างเท่าเทียมกัน โดยปราศจากการเลือกปฏิบัติใดทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับความคุ้มครองเท่าเทียมกันจากการเลือกปฏิบัติใด อันเป็นการล่วงละเมิดปฏิญญานี้  และจากการยุยงให้มีการเลือกปฏิบัติดังกล่าว

8.สิทธิที่จะได้รับการคุ้มครองตามกฎหมาย

ทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับการเยียวยาอันมีประสิทธิผลจากศาลที่มีอำนาจแห่งรัฐต่อการกระทำอันล่วงละเมิดสิทธิขั้นพื้นฐานซึ่งตนได้รับตามรัฐธรรมนูญหรือกฎหมาย

9.ไม่ถูกคุมขังโดยพลการ

บุคคลใดจะถูกจับกุม กักขัง หรือเนรเทศตามอำเภอใจไม่ได้

10.ได้รับการพิจารณาอย่างเป็นธรรม

ทุกคนย่อมมีสิทธิในความเสมอภาคอย่างเต็มที่ในการได้รับการพิจารณาคดีที่เป็นธรรมและเปิดเผยจากศาลที่อิสระและไม่ลำเอียงในการพิจารณากำหนดสิทธิและหน้าที่ของตนและข้อกล่าวหาอาญาใดต่อตน

11.เป็นผู้บริสุทธิ์จนกว่าศาลจะตัดสิน

11.1 ทุกคนที่ถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดทางอาญา มีสิทธิที่จะได้รับการสันนิษฐานไว้ก่อนว่าบริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่ามีความผิดตามกฎหมาย ในการพิจารณาคดีที่เปิดเผยซึ่งตนได้รับหลักประกันที่จำเป็นทั้งปวงสำหรับการต่อสู้คดี

11.2 บุคคลใดจะถูกตัดสินว่ามีความผิดทางอาญาใดอันเนื่องจากการกระทำหรือละเว้นใดอันมิได้ถือว่าเป็นความผิดทางอาญาตามกฎหมายแห่งชาติหรือกฎหมายระหว่างประเทศ ในขณะที่ได้กระทำการนั้นไม่ได้และจะกำหนดโทษหนักกว่าที่บังคับใช้ในขณะที่ได้กระทำความผิดทางอาญานั้นไม่ได้

12.สิทธิความเป็นส่วนตัว

บุคคลใดจะถูกแทรกแซงตามอำเภอใจในความเป็นส่วนตัวครอบครัวที่อยู่อาศัยหรือการสื่อสารหรือจะถูกลบหลู่เกียรติยศและชื่อเสียงไม่ได้ ทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับการคุ้มครองของกฎหมายจากการแทรกแซงสิทธิ หรือการลบหลู่ดังกล่าวนั้น

13.เสรีภาพในการเดินทาง

13.1 ทุกคนมีสิทธิในอิสรภาพแห่งการเคลื่อนย้ายและการอยู่อาศัยภายในพรมแดนของแต่ละรัฐ

13.2 ทุกคนมีสิทธิที่จะออกนอกประเทศใด รวมทั้งประเทศของตนเองด้วย และสิทธิที่จะกลับสู่ประเทศตน

14.สิทธิที่จะลี้ภัย

14.1 ทุกคนมีสิทธิที่จะแสวงหาและได้ที่ลี้ภัยในประเทศอื่นจากการประหัตประหาร

14.2 สิทธินี้จะยกขึ้นกล่าวอ้างกับกรณีที่การดำเนินคดีที่เกิดขึ้นโดยแท้ จากความผิดที่มิใช่ทางการเมืองหรือจากการกระทำอันขัดต่อวัตถุประสงค์และหลักการของสหประชาชาติไม่ได้

15.สิทธิที่จะมีสัญชาติ

15.1 ทุกคนมีสิทธิในสัญชาติหนึ่ง

15.2 บุคคลใดจะถูกเพิกถอนสัญชาติของตนตามอำเภอใจ หรือถูกปฏิเสธสิทธิที่จะเปลี่ยนสัญชาติของตนไม่ได้

16.เสรีภาพในการแต่งงาน

16.1 บรรดาชายและหญิงที่มีอายุครบบริบูรณ์แล้วมีสิทธิที่จะทำการสมรสและก่อร่างสร้างครอบครัวโดยปราศจากการจำกัดใดอันเนื่องจากเชื้อชาติ สัญชาติหรือศาสนา ต่างย่อมมีสิทธิเท่าเทียมกันในการสมรสระหว่างการสมรสและขาด  จากการสมรส

16.2 การสมรสจะกระทำกันโดยความยินยอมอย่างอิสระ และเต็มที่ของผู้ที่จะเป็นคู่สมรสเท่านั้น

16.3 ครอบครัวเป็นหน่วยธรรมชาติและพื้นฐานของสังคม และย่อมมีสิทธิที่จะได้รับความคุ้มครองจากสังคมและรัฐ

17.สิทธิในการครอบครองทรัพย์สิน

17.1 ทุกคนมีสิทธิที่จะเป็นเจ้าของทรัพย์สินโดยตนเอง และโดยร่วมกับผู้อื่น

17.2 บุคคลใดจะถูกเอาทรัพย์สินไปจากตนตามอำเภอใจไม่ได้

18.เสรีภาพในการนับถือศาสนา

ทุกคนมีสิทธิในอิสรภาพแห่งความคิด มโนธรรม และศาสนา ทั้งนี้ สิทธินี้รวมถึงอิสรภาพในการเปลี่ยนศาสนาหรือความเชื่อ และอิสรภาพในการแสดงออกทางศาสนาหรือความเชื่อถือ ของตนในการสอน การปฏิบัติ การสักการบูชา และการประกอบพิธีกรรมไม่ว่าจะโดยลำพังหรือในชุมชนร่วมกับผู้อื่นและในที่สาธารณะหรือส่วนบุคคล

19.เสรีภาพในการแสดงออก

ทุกคนมีสิทธิในอิสรภาพแห่งความเห็นและการแสดงออกรวมทั้งอิสรภาพ ในอันที่จะถือเอาความเห็นโดยปราศจากการแทรกแซง แสวงหารับและส่งข้อมูลข่าวสารตลอดจนข้อคิดผ่านสื่อใดโดยไม่คำนึงถึงพรมแดน

20.เสรีภาพในการชุมนุมอย่างสันติ

20.1 ทุกคนมีสิทธิในอิสรภาพแห่งการชุมนุม ร่วมประชุมและการตั้งสมาคมโดยสันติ

20.2 บุคคลใดไม่อาจถูกบังคับให้สังกัดสมาคมหนึ่งได้

21.การมีส่วนร่วมในการปกครองประเทศ

21.1 ทุกคนมีสิทธิที่จะมีส่วนร่วมในการปกครองประเทศตนโดยตรงหรือผ่านทางผู้แทนซึ่งได้เลือกตั้งโดยอิสระ

21.2 ทุกคนมีสิทธิที่จะเข้าถึงบริการสาธารณะในประเทศตนโดยเสมอภาค

21.3 เจตจำนงของประชาชนจะต้องเป็นพื้นฐานแห่งอำนาจการปกครองทั้งนี้เจตจำนงนี้จะต้องแสดงออกทางการเลือกตั้งตามกำหนดเวลาและอย่างแท้จริงซึ่งต้องเป็นการออกเสียงอย่างทั่วถึงและเสมอภาคและต้องเป็นการลงคะแนน  ลับหรือวิธีการลงคะแนนโดยอิสระในทำนองเดียวกัน

22.การได้รับการดูแลและคุ้มครองจากรัฐ

ทุกคนในฐานะที่เป็นสมาชิกของสังคมมีสิทธิในหลักประกันทางสังคมสิทธิในการบรรลุถึงซึ่งสิทธิทางเศรษฐกิจสังคมและวัฒนธรรมอันจำเป็นยิ่งสำหรับศักดิ์ศรีของตนและการพัฒนาบุคลิกภาพของตนอย่างอิสระผ่านความพยายามแห่งชาติและความร่วมมือระหว่างประเทศและตามการจัดการและทรัพยากรของแต่ละรัฐ

23.สิทธิในการทำงาน

23.1ทุกคนมีสิทธิในการงานในการเลือกงานโดยอิสระในเงื่อนไขที่ยุติธรรมและเอื้ออำนวยต่อการทำงานและในการคุ้มครองต่อการว่างงาน

23.2 ทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับเงินค่าจ้างที่เท่าเทียมกันสำหรับงานที่เท่าเทียมกัน โดยปราศจากการเลือกปฏิบัติใด

23.3 ทุกคนที่ทำงานมีสิทธิที่จะได้รับค่าตอบแทนที่ยุติธรรมและเอื้ออำนวยต่อการประกันความเป็นอยู่อันควรค่าแก่ศักดิ์ศรีของมนุษย์สำหรับตนเองและครอบครัวและหากจำเป็นก็จะได้รับการคุ้มครองทางสังคมในรูปแบบอื่นเพิ่มเติมด้วย

23.4 ทุกคนมีสิทธิที่จะจัดตั้งและเข้าร่วมสหภาพแรงงานเพื่อความคุ้มครองแห่งผลประโยชน์ของตน

24.สิทธิในการพักผ่อน

ทุกคนมีสิทธิในการพักผ่อนและการผ่อนคลายยามว่าง รวมทั้งจำกัดเวลาทำงานตามสมควรและวันหยุดเป็นครั้งคราวโดยได้รับค่าจ้าง

25.คุณภาพชีวิตที่ดี

24.1 ทุกคนมีสิทธิในมาตรฐานการครองชีพอันเพียงพอสำหรับสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดีของตนและครอบครัวรวมทั้งอาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัยการดูแลรักษาทางแพทย์และบริการทางสังคมที่จำเป็นและมีสิทธิในหลักประกันยามว่างงาน เจ็บป่วย พิการ หม้าย วัยชรา หรือปราศจากการดำรงชีพอื่นในสภาวะแวดล้อมนอกเหนือการควบคุมของตน

24.2 มารดาและเด็กย่อมมีสิทธิที่จะรับการดูแลรักษาและการช่วยเหลือเป็นพิเศษเด็กทั้งปวงไม่ว่าจะเกิดในหรือนอกสมรสจะต้องได้รับการคุ้มครองทางสังคมเช่นเดียวกัน

26.สิทธิในการศึกษา

26.1 ทุกคนมีสิทธิในการศึกษา การศึกษาจะต้องให้เปล่าอย่างน้อยในชั้นประถมศึกษาและขั้นพื้นฐานการประถมศึกษาจะต้องเป็นการบังคับ การศึกษาทางเทคนิคและวิชาอาชีพจะต้องเป็นการทั่วไป และการศึกษาระดับที่สูงขึ้นไปจะต้องเข้าถึงได้อย่างเสมอภาคสำหรับทุกคนบนพื้นฐานของคุณสมบัติความเหมาะสม

26.2 การศึกษาจะต้องมุ่งไปสู่การพัฒนาบุคลิกภาพของมนุษย์อย่างเต็มที่ และการเสริมสร้างความเคารพต่อสิทธิมนุษยชนและอิสรภาพขั้นพื้นฐานการศึกษาจะต้องส่งเสริมความเข้าใจขันติธรรมและมิตรภาพระหว่างประชาชาติ กลุ่มเชื้อชาติหรือศาสนาทั้งมวลและจะต้องส่งเสริมกิจกรรมของสหประชาชาติเพื่อการธำรงไว้ซึ่งสันติภาพ

26.3 ผู้ปกครองย่อมมีสิทธิเบื้องแรกที่จะเลือกประเภทการศึกษาให้แก่บุตรของตน

27.การมีส่วนร่วมทางวัฒนธรรม

27.1 ทุกคนมีสิทธิที่จะเข้าร่วมโดยอิสระในชีวิตทางวัฒนธรรมของชุมชนที่จะเพลิดเพลินกับศิลปะและมีส่วนในความรุดหน้าและคุณประโยชน์ทางวิทยาศาสตร์

27.2 ทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับการคุ้มครองผลประโยชน์ทางศีลธรรมและทางวัตถุ อันเป็นผลจากประดิษฐกรรมใดทางวิทยาศาสตร์วรรณกรรมและศิลปกรรมซึ่งตนเป็นผู้สร้าง

28.สันติภาพระหว่างประเทศ

ทุกคนย่อมมีสิทธิในระเบียบทางสังคมและระหว่างประเทศซึ่งจะเป็นกรอบให้บรรลุสิทธิและอิสรภาพที่กำหนดไว้ในปฏิญญานี้อย่างเต็มที่

29.เคารพสิทธิผู้อื่น

29.1.ทุกคนมีหน้าที่ต่อชุมชน ซึ่งการพัฒนาบุคลิกภาพของตนโดยอิสระและเต็มที่ จะกระทำได้ก็แต่ในชุมชนเท่านั้น

29.2 ในการใช้สิทธิและอิสรภาพแห่งตนทุกคนต้องอยู่ภายใต้ข้อจำกัดเพียงเท่าที่มีกำหนดไว้ตามกฎหมายเท่านั้นเพื่อวัตถุประสงค์ของการได้มาซึ่งการยอมรับและการเคารพสิทธิและอิสรภาพอันควรของผู้อื่นและเพื่อให้สอดรับกับความ ต้องการอันสมควรทางด้านศีลธรรมความสงบเรียบร้อยของประชาชนและสวัสดิการทั่วไปในสังคมประชาธิปไตย

29.3 สิทธิและอิสรภาพเหล่านี้ไม่อาจใช้ขัดต่อวัตถุประสงค์และหลักการของสหประชาชาติไม่ว่ากรณีใดๆ

30.ไม่มีใครเอาสิทธิเหล่านี้ไปจากเราได้

ไม่มีบทใดในปฏิญญานี้ที่อาจตีความได้ว่าเป็นการให้สิทธิใดแก่รัฐ กลุ่มคนหรือบุคคลใดในการดำเนินกิจกรรมใดหรือการกระทำใดอันมุ่งต่อการทำลายสิทธิและอิสรภาพใดที่กำหนดไว้ ณ ที่นี้

แต่ในทางปฏิบัติไม่ได้เป็นเช่นนี้ในสหประชาชาติยังมี 5 ชาติมหาอำนาจ จีน ฝรั่งเศส รัสเซีย สหราชอาณาจักร และสหรัฐ ที่สามารถ Veto มติของ UN ได้ หลายครั้งที่เกิดสงครามระหว่างประเทศ UN ก็ทำอะไรไม่ได้ โดยเฉพาะสงครามที่เกิดจากชาติมหาอำนาจด้วยแล้วก็ยิ่งทำอะไรไม่ได้เลย นี่เป็นเพียง 1 เรื่องใหญ่ในหลายเรื่องใหญ่ๆ ที่เกิดขึ้นกับมนุษย์บนโลก เช่น ความเหลื่อมล้ำ อาหาร ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค เครื่องนุ่งห่ม การศึกษา การเอาเปรียบทางการค้า เศรษฐกิจ ค่าเงิน ทรัพยากรธรรมชาติ เทคโนโลยี และอื่นๆ อีกมากมาย